πρός-ημαι

πρός-ημαι (s. ἧμαι), dabei, dagegen sitzen, νερτέρᾳ προςήμενος κώπῃ, Aesch. Ag. 1600; προςήμεϑα βωμοῖσι, Soph. O. R. 15; liegen, benachbart sein, νᾶσοι τᾷδε γᾷ προςήμ εναι, Aesch. Pers. 857; selten c. acc., ἰὸς καρδίαν προςήμενος, Ag. 808; belagern, obsidere, c. dat., χαίρω σε προςήμενον πύργοισιν ἐχϑρῶν, Eur. Rhes. 390.