διχο-τομέω

διχο-τομέω, in zwei Theile theilen, trennen, Plat. Polit 302 e; Arist. probl. 16, 4 u. Sp., wie Pol. 6, 28, 2; zerhauen, 10, 15; spalten, Plut. Pyrrh. 24; σελήνη διχοτομοῠσα = διχότομος, fac. orb. lun. 17.