- μορτός
μορτός (μόρος, eigtl. adj. verb. zu μείρομαι), sterbl ich, wie βροτός, Callim. frg. 271; Hesych.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
μορτός
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
μορτός — μορτός, ή, όν (Α) θνητός. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. μορτός < *mrto s εμφανίζει τη συνεσταλμένη βαθμίδα *mr τής ΙΕ ρίζας *mer «πεθαίνω» και αντιστοιχεί προς τα αρχ. ινδ. marta , αβεστ. marәta «θνητός, άνθρωπος». Παράλληλα υπάρχει ο τ. βροτός < *μροτός,… … Dictionary of Greek
μόρτος — μόρτος, ὁ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «μέλας, φαιός». [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται πιθ. με το μορύσσω*] … Dictionary of Greek
μορτός — mortal masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μορτόν — μορτός mortal masc acc sg μορτός mortal neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μορτοί — μορτός mortal masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
mer-4, merǝ- — mer 4, merǝ English meaning: to die Deutsche Übersetzung: ‘sterben” Note: (= mer 5 “aufgerieben become”) Material: O.Ind. marati, máratē ‘stirbt”, Arm. meṙanim “die”, Gk. ἔμορτεν ‘starb” Hes. (compare Lith. mèris m., mìre f.… … Proto-Indo-European etymological dictionary
BRITOMARTIS — Nympha Cretensis, valde formosa, Iovis et Charmes filia, Diodoro Britona dicta. Retia ad venandum invenit, ex quo Dictynna dicta est, quod causam praebuit, ut quidam Dictynnam ac Dianam eandem esse putârint. Hesych. Βριτόμαρτις, εν Κρήτῃ ἡ… … Hofmann J. Lexicon universale
βροτός — βροτός, όν (AM) ως ουσ. θνητός, άνθρωπος (σε αντίθεση με τους αθανάτους ή τον θεό) αρχ. ως επίθ. «βροτός ανήρ» άνθρωπος θνητός και όχι θεός. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. απαντά ήδη στον Όμηρο (πρβλ. και άμβροτος). Πρόκειται για αιολικό τ. αντί του *βρατός <… … Dictionary of Greek
μορτοβάτη — και μορτοβάτις, ἡ (Α) (για τη βάρκα τού Χάρωνος) αυτή που επιβαίνεται, που πατιέται από τους νεκρούς («μορτοβάτιν ἀνθρωποβάτιν ναῡν», Ησύχ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μορτός + βάτη / βάτις (< βαίνω), πρβλ. ακανθο βάτις, καται βάτις] … Dictionary of Greek
μορύσσω — (Α) 1. μολύνω, λερώνω, βρομίζω 2. αναμιγνύω, ανακατώνω 3. μωλύνω*. [ΕΤΥΜΟΛ. Οι τ. μορύσσω και μόρυχος εμφανίζουν πιθ. την ετεροιωμένη βαθμίδα *mor( u ) τής ΙΕ ρίζας *mer «σκούρα χρώματα, βρόμικη κηλίδα» (με παρέκταση u ) και συνδέονται πιθ. με… … Dictionary of Greek
μόρφνος — και μορφνός, ὁ (Α) 1. (για αετό) μελαψός, μαυρωπός 2. είδος αετού, πιθ. γυπαετού, με φτερά μελανόστικτα, ο μαυραετός 3. (κατά τον Ησύχ.) «μορφνός, ξανθός» 4. (κατά το λεξ. Σούδα) «σκοτεινός». [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η ομοιοκαταληξία και η… … Dictionary of Greek
